نخستین کسی که در آغاز قرن بیستم مدلی متناسب با پیچیدگی جامعه آن روز در قالب پنج پرسش اساسی عرضه کرد، هارولد لاسول دانشمند علوم سیاسی آمریکاست. چه کسی می گوید؟ چه می گوید؟ در چه کانالی؟  به چه کسی؟  با چه تاثیری؟

همچنین می توان به مدل کلودشانون و وارن ویوور اشاره کرد که در مدل ارتباطی خود به عنصری به نام پارازیت یا اختلال پی بردند.اختلال یا پارازیت در فاصله ارتباطی بین رمزگذار و رمزگشای می تواند وجود داشته باشد و روی پیام اثر گذارد.

در مدل شانون و ویوور مانند مدل لاسول تنها به عناصرتشکیل دهنده ارتباط توجه شده  است و به بازتاب اثرات پیامگیران توجهی نشده است.اگر بخواهیم به مدلهای ارتباطی، از نظر وسعت و گستردگی عناصر تشکیل دهنده توجه کنیم، می توانیم آنها را در قالب دو مدل : ساده( ارتباط میان فردی و نقطه چین) و پیچیده(ارتباط جمعی) نشان دهیم.

منبع: دادگران، محمد، مباني ارتباطات جمعي/تهران:نشر فيروزه، چاپ اول 1374