بر این اساس تعریف مفاهیمی نظیر جامعه مدنی و نهادهای اجتماعی نیز دارای ارتباط مفهومی نزدیکی با سرمایه  گذاری اجتماعی می گردد.سرمایه اجتماعی به پیوندها و ارتباطات میان اعضای یک شبکه به عنوان منبع با ارزش اشاره می کند که با خلق هنجارها و اعتماد متقابل،موجب تحقق اهداف اعضا می شود.سرمایه اجتماعی به زندگی فرد معنا و مفهوم می بخشد و زندگی را ساده تر و لذت بخش تر می سازد.

بطورکلی سرمایه اجتماعی یعنی اعتماد و شبکه های تعاملی که می تواند با تسهیل اقدامات هماهنگ، کارایی گروه را در دستیابی به برخی اهداف خود بهبود بخشد. نقش چشمگیر سرمایه اجتماعی و نحوه حضور آن در زندگی کنشگران اجتماعی به عنوان راه درمانی برای مشکل تولید کالاهای عمومی توجه بسیاری از جامعه شناسان از جمله جیمز کلمن،پییر بوردیو، رابرت پانتام و فرانسیس فوکو یاما را به خود جلب کرد.

بوردیو  سرمایه اجتماعی را چنین تعریف می کند:سرمایه اجتماعی منبع واقعی یا بالقوه ای است که حاصل شبکه های بادوام کم وبیش نهادینه شده ی آشنایی و شناخت متقابل،یا به بیان دیگر عضویت در یک گروه است.

در سطح کلان،سرمایه اجتماعی شامل ویژگی هایی از یک جامعه و یا گروه اجتماعی است که ظرفیت سازماندهی جمعی و داوطلبانه برای حل مشکلات متقابل ،یا مسایل عمومی را افزایش می دهد.